W sieci można znaleźć wiele reportaży z fabryk lub manufaktur sprzętu muzycznego. We wszystkich, w pewnym momencie, pokazywana jest sterta desek, z których niebawem powstaną instrumenty. W końcu od tego zaczyna się gra – od kawałka drewna.

Jakość budulca ma niebagatelne znaczenie dla uzyskanego brzmienia. Materiał wysokogatunkowy został wysuszony, posiada satysfakcjonujący rezonans, jest wolny od sęków i innych skaz. Istotne jest także jego sezonowanie – czyli czas, w którym tworzywo dojrzewa. Wszystko to sprawia, że pomimo użycia tego samego rodzaju surowca, jedne gitary brzmią lepiej, a inne gorzej – co rzutuje na cenę.

Drewno „żyje własnym życiem”. Z biegiem lat ulega rozegraniu – zmienia swoją strukturę wewnętrzną pod wpływem przenoszonych drgań. Dlatego używany sprzęt może dać ciekawszy dźwięk niż nowy. Trzeba pamiętać, że materiał, z jakiego wykonano instrument, jest delikatny. Szczególnie groźne dla niego są: uszkodzenia mechaniczne, nagłe zmiany temperatury, przechowywanie w zbyt wysokiej lub za niskiej wilgotności. Istotna jest też odpowiednia konserwacja.

Drewno na korpus gitary

Najbardziej cenionymi surowcami, wykorzystywanymi do budowy korpusów gitary oraz gryfów należą: mahoń, klon, jesion. Pierwszy z nich akcentuje dolne i średnie częstotliwości, a dwa pozostałe podkreślają średnie oraz wysokie tony. Ze względu na znaczną gęstość, każde z wymienionych rodzajów drewna zapewnia dobre wybrzmiewanie. W pewnym uproszczeniu można stwierdzić, że mahoń odpowiada za „gibsonowski” styl, a klon z jesionem daje efekt fenderowskiej „szklanki”.

Z kolei drewno olchy i lipy jest miękkie. Ze względu na niewygórowaną cenę stanowi ono podstawę dla wielu budżetowych instrumentów. Konstrukcje te na ogół wyraźnie zarysowują „środek” (i ewentualnie „górę”), jak również mają niewielki sustain, co może przydać się w szybkiej grze.

Drewno na podstrunnicę gitary

Do budowy podstrunnic wykorzystuje się różne tworzywa. Klon, ze względu na lakierowanie, jest przyjemny w dotyku i sprzyja „ślizganiu się” po gryfie.

Bardziej chropowaty palisander zapewnia stabilny chwyt (porównywalne właściwości posiadają także inne gatunki – np. bubinga). Twardy heban silnie podkreśla atak, przez co pozwala na ekspresyjną artykulację dźwięku.

Drewno w gitarach akustycznych

Rola drewna w gitarach akustycznych i klasycznych jest większa niż w elektrycznych (gdzie istotny jest osprzęt – zwłaszcza przetworniki). Spośród wielu używanych materiałów najczęściej pojawiają się trzy. Świerk daje jasny i selektywny dźwięk (z czasem jednak można zaobserwować pewne przesunięcie brzmienia w kierunku niskich tonów). Podobnie zachowuje się cedr, który ze względu na swoje właściwości fizyczne sprzyja akcentowaniu ataku. Mahoń zaś podkreśla „dół”, jest ciepły, ale potrafi zatracić niuanse gry. Producenci używają znacznie szerszego wachlarza surowców. Np. wykupiona przez Gibsona marka Garrison wybiła się na rynku dzięki stosowaniu ożebrowania płyty wierzchniej z włókna szklanego.

Nietypowe materiały na gitarę

Wśród innych nietypowych budulców stosowanych w gitarach można wymienić liczne tworzywa sztuczne (plastik, pleksiglas, żywice epoksydowe, flaxwood itp.) oraz metal. Materiały te mogą stanowić podstawę konstrukcji lub być jedynie drobnym elementem instrumentu dodanym ze względów stylistycznych lub dla wzbogacenia jego barwy. W końcu szukanie nowych rozwiązań oraz łączenie już istniejących jest podstawą w zarówno w produkcji gitar, jak i w praktyce muzycznej.

Podsumowanie:

• Przy ocenie drewna, z jakiego powstała gitara, należy zwrócić uwagę na rodzaj użytego surowca oraz jego jakość.
• Ciężkie i twarde tworzywo sprzyjają wybrzmiewaniu instrumentu i jest cenione przez muzyków.
• Brzmienie gitary jest wypadkową materiałów użytych do jej powstania.